Małe rzeczy cieszą mnie najbardziej. To już wiem od dawna, to już sprawdziłam na miliard sposobów. Ostatnio cały czas jestem daleko od domu, od laptopa i może przez to zaniedbuję bloga, a może dlatego, że po tym wszystkim co ostatnio się u mnie działo, musiałam oddychać. Zawsze wychodziłam z założenia, że w naszych głowach tworzymy mogiły z ludzi, wspomnień i są takie, które odwiedzamy częściej, sięgamy do nich systematycznie pamięcią i te są zadbane i na samym wierzchołku naszej głowy. A są też takie jakie nie warto odwiedzać i po prostu musimy im dać zarosnąć chwastami, upchać je w sam koniec naszej głowy i przestać o tym myśleć. Bo niektórych nie warto nawet odwiedzać, sprzątać pamięcią i analizować. Nie zapomnijmy pielęgnować tych od ciepłych wspomnień. Bo z pewnością przyniosą jeszcze milion uśmiechów, tysiąc miłych chwil zapisanych w pixelach i trylion godzin spędzonych na wypuszczaniu słów w powietrze. Zacznijmy od uśmiechania się do siebie :) To będzie z pewnością dobry początek. I tu przepraszam Panią z Mc Donalda, że po zapytaniu czy to ja jestem Kadik Babik nie wiedziałam co powiedzieć, jejku krępują mnie takie sytuację bardzo, bo chyba nadal nie docierają do mnie liczby jakie wybijają mi statystyki i to ile was tu zagląda. Jejku dziękuję, że jesteście! :) Podchodźcie zawsze, ja nie gryzę :))))
SUKIENKA/CHOIES BUTY/SARENZA TOREBKA/YES WALKER BIŻUTERIA/GRANA
INSTAGRAM FACEBOOK
Ślicznie Ci w różowym :)
OdpowiedzUsuńJa ostatnio mam też coraz mniej czasu na blog, ale brakuje mi tego.
:***
Usuńśliczna jak zawsze Kadiczku :) nie zmarzłaś w nóżki? ;)
OdpowiedzUsuńDo godziny 14:00 można wytrzymać, ale dłużej to juz tylko opcja z rajstopkami :((( kurde zima idzie :(
Usuń